តើជំនឿទាំងអស់នេះមានដូចម្តេចខ្លះ?
ជំនឿទី១
ជនជាតិមួយចំនួននៅក្នុងប្រទេសអាស៊ីមានជំនឿថាហាមរៀបការនៅថ្ងៃពុធ ព្រោះបើតាមក្បួនហោរាសាស្ត្រនោះគេជឿថាជាថ្ងៃដួងផ្កាយនៃ ការប្រែប្រួលដោយសារមានការគោចរខុសប្រក្រតីជាប់ជាប្រចាំគឺម្តងគោចរ លឿនម្តងគោចរយឺតហើយជួនកាលគោចរថយក្រោយ។ព្រោះតែមូលហេតុទាំងនេះទើប គេមានជំនឿថាផ្កាយព្រះពុធរកអ្វីដែលពិតប្រាកដឬភាពគង់វង្សមិនបាន ទើបគេមិននិយមរៀបចំទុកដាក់កូនចៅឲ្យរៀបការចំថ្ងៃនេះឡើយ។ ក្រៅពីនេះបើតាមជំនឿនោះគេជឿផងថាការរៀបការចំថ្ងៃនេះអាចនាំឲ្យ គ្រួសារមានការរកាំរកូសនិងពិសេសងាយមានការលែងលះគ្នាទៀតផង។
ជំនឿទី២
ការរៀបអាពាហ័ពិពាហ៍ចំថ្ងៃអង្គារនិងថ្ងៃសៅរ៍ក៏គេមានជំនឿថា មិនល្អដែរព្រោះចាត់ទុកថាជាថ្ងៃរឹងថ្ងៃខ្លាំង ហើយសមរម្យក្នុងការរៀបចំធ្វើបុណ្យលើករាសីឬធ្វើពិធីខាងសាសនា អ្វីមួយទៅវិញទេ។
ជំនឿទី៣
គេ មានជំនឿថាហាមរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ព្រោះជាថ្ងៃគ្រូ ហើយចាត់ទុកថាបើរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ក្នុងថ្ងៃនេះភាគីបុរសតែងចាញ់ស្ត្រី ជានិច្ច។ជាមួយគ្នានៅមានក្បួនតម្រារបស់ពលរដ្ឋលោកខាងលិចបានឲ្យដឹង ទៀតថាការរៀបការក្នុងថ្ងៃនេះអាចនាំឲ្យមានការផិតក្បត់ព្រោះបើតាម ជំនឿមានតំណាលថាកាលដើមឡើយនោះគេចូលចិត្តរៀបចំទុកដាក់កូនចៅឲ្យ រៀបការនៅថ្ងៃព្រហស្បត៍នេះណាស់ព្រោះតំណាងជាព្រះច័ន្ទតែតមក ព្រះច័ន្ទនេះបានទៅសាហាយស្មន់ជាមួយព្រះអង្គារទើបគេមានជំនឿឈប់ ទុកដាក់កូនចៅឲ្យរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ចំថ្ងៃនេះតែម្តង។
ជំនឿទី៤
គេមានជំនឿថាហាមរៀបចំពិធីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ក្នុងថ្ងៃសីលព្រោះថាជា ថ្ងៃដែលព្រះសង្ឃត្រូវរៀបចំពិធីក្នុងវត្តជាមួយឧបាសកឧបាសិកាតាំងតែ ពីព្រឹករហូរដល់ល្ងាចទើបមិនគួរនិមន្តព្រះសង្ឃមកចូលរួមពិធី ផ្សេងៗឡើយ។ពិសេសការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជារឿងរបស់កិលេសតណ្ហានិង ការរួមភេទដែលជាការមិនល្អទេ។
ជំនឿទី៥
គេមានជំនឿថាការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ចំថ្ងៃកើតឧប្បត្តិហេតុធំៗរបស់ ពិភពលោកក្នុងមួយឆ្នាំៗនោះពុំល្អទេនាំឲ្យគូប្តីប្រពន្ធតែងតែ រកាំរកូសនិងវិនាសព្រាត់ប្រាសគ្នាច្រើន។
ជំនឿទី៦
មនុស្សរបស់ជនជាតិរ៉ូមាំងមានជំនឿថាមិនគួររៀបការក្នុងខែឧសភាទេ ព្រោះជាអំឡុងខែពួកក្រៅសាសនាដែលគ្មានសីលធម៌រៀបចំឆ្លងពិធីផ្សេងៗ ហេតុនេះគេទើបមិនយកខែនេះសម្រាប់រៀបចំពិធីមង្គលអាពាហ៍ពិពាហ៍ដល់ កូនចៅគេទេ។
ជំនឿទី៧
មនុស្សបុរាណដំបូងបំផុតមានជំនឿថាមិនគួររៀបការកូនចៅក្នុងខែ១២ ព្រោះថាជាអំឡុងពេលដែលសត្វរកគូជាពិសេសសត្វឆ្កែដោយញីឈ្មោលហើយខែ នេះថែមទាំងជាខែមានទឹកជំនន់ផងធ្វើឲ្យជួបផលលំបាកក្នុងការ ធ្វើដំណើរនិងគូប្តីប្រពន្ធតែងកើតមានការរកាំរកូស គ្នាច្រើនតែយ៉ាងណាជំនឿនេះក្រោយៗមកត្រូវបានគេលែងជឿទៀតហើយ ពិសេសគេចូលចិត្តរៀបចំពិធីមង្គលអាពាហ៍ពិពាហ៍កូនចៅក្នុងខែនេះទៀតផង ៕
* អ្នកកើតឆ្នាំជូត:
អ្នកដែលកើតឆ្នាំជូត គឺជាមនុស្សដែលចូលចិត្តមានគ្នីគ្នាបំផុត ។ ជាមនុស្សពោរពេញដោយការចូលចិត្តពីអ្នកដទៃ មានអ្នកស្រឡាញ់ និងចូលចិត្តច្រើននៅក្បែរៗខ្លួន ។ នៅក្នុងកាលៈទេសៈដែលអ្វីៗមិនប្រព្រឹត្តទៅតាមការដែលបានគិតទុក មនុស្សនេះចេះសម្រប ឬបត់បែនតាមបញ្ហាយ៉ាងរហ័សរហួន ។ នៅខណៈពេលដែលមនុស្សខ្លះគិតអ្វីមិនឃើញ ឬមិនអាចធ្វើអ្វីៗបាននៅឡើយនោះ អ្នកកើតឆ្នាំជូតបានមើលឃើញ និងទាញយកប្រយាជន៍រួចបាត់ទៅហើយ ខណៈអ្នកផ្សេងគិតមិនទាន់ចេញផងនោះ ។ ជាមនុស្សដែលមានការតាំងចិត្តខ្ពស់ប្រកបដោយភាពអំណត់បំផុត ។ អ្នកកើតឆ្នាំជូតមិនគួរព្យាយាមយកគំនិតខ្លួនឯងឲ្យអ្នកដទៃធ្វើតាម នោះឡើយ ពីព្រោះអ្នកខ្លះអាចមិនស្តាប់ ឬធ្វើតាមឡើយ ។
អ្នកកើតឆ្នាំនេះ តែងចូលរួមក្នុងចំណោមជុំនំនានា ថែមទាំងជាអ្នកប្រសព្វចេះធ្វើឲ្យបរិយាកាសប្រកបដោយភាពសប្បាយរីករាយ និងមនោរម្យទៀតផង ។
អ្នកកើតឆ្នាំជូត គឺជាមនុស្សដែលខិតខំធ្វើការបំផុត ពីព្រោះគេជាមនុស្សដែលចង់ជំនះនិងក្តីប្រាថ្នារបស់គេបានសម្រេច អ្វីក៏គេហ៊ានធ្វើដែរ ទោះត្រូវគេរិះគន់ ឬយល់ថាគិតតែពីខ្លួនឯងពេកក៏ដោយ ។ សម្រាប់អ្នកណាមួយដែលបានស្គាល់មនុស្សកើតឆ្នាំជូតគួរតែដឹងថា អ្នកកើតឆ្នាំនេះមានជំនឿចិត្តបំផុតចំពោះខ្លួនគេ និងចំពោះអ្វីដែលគេធ្វើ មិនតែប៉ុណ្ណោះគេធ្វើអ្វីៗច្រើនដោយស្ងាត់ស្ងៀម និងដោយការគិតចេញពីបេះដូងរបស់គេផ្ទាល់តែម្តង ។ ជាមនុស្សដែលពោរពេញដោយសមត្ថភាព អាចដោះស្រាយនូវរាល់បញ្ហានានា សូម្បីបញ្ហាលំបាកបំផុតក៏ដោយ ក៏គេអាចដោះស្រាយបានដែរ ។ ជាមនុស្សដែលចូលចិត្តគិតថាខ្លួនបានធ្វើយ៉ាងសមល្មមចំពោះអ្នកដទៃ ហើយចូលចិត្តឲ្យគេធ្វើដូចគ្នាចំពោះខ្លួនឯងដែរ ។
ហេតុនេះ បើយើងសេពគប់ជាមួយអ្នកកើតឆ្នាំជូតត្រូវចាំថា អ្នកកើតឆ្នាំនេះនឹងអាក់អន់យ៉ាងខ្លាំង បើសិនជាយល់ថា អ្នកផ្សេងបានធ្វើឲ្យខ្លួនដឹងថា គេមិនស្មោះត្រង់ចំពោះខ្លួន ឬក្បត់ខ្លួន គេមិនញញើតនិងដើរចេញ ឬផ្តាច់ការទាក់ទងឡើយ ។ ហេតុនេះសូមកុំលេងសើចជាមនុស្សកើតឆ្នាំជូតឲ្យសោះគេនឹងមិនអត់ឱន ឲ្យអ្នកក្បត់គេឡើយ ។
ជាមនុស្សដែលចូលចិត្តមានសេចក្តីប្រាថ្នាខ្ពស់ពេលអាយុនៅក្មេង និងពេញវ័យ តែនៅពេលអាយុគេចាស់បន្តិចគេហាក់ដូចជាថមថយចិត្តប្រជែងយកឈ្នះគេ នោះ តែបែរជាមានចិត្តទូលាយលែងគិតពីភាពសំខាន់នៃការជែងយកឈ្នះគេនោះ ទៀតឡើយ ។
បើគេស្ថិតនៅក្នុងចំណោមអ្នកផង ឬនៅកន្លែងធ្វើការជាមួយគ្នា គេគឺជាមនុស្សមានចិត្តទូលាយមិនប្រកាន់ ចូលចិត្តរស់នៅជាក្រុម ជាពួក ចូលចិត្តចូលរួមក្នុងពិធីផ្សេងៗ ៕
១ - សក្យបុត្តោវចនេន ឯកោទិនិប្បកោសតោ
អមតំមុនិជិគឹសាណោ តមហំសុរិយវច្ឆសេ
២ - យថាបិបុនិនន្ទេយ្យ
បត្វាសម្ពោធិមុត្តមំ ឯវំនន្ទេយ្យំកល្យាណិ
មិស្សភាវំគតោតយា
៣ - សកោចេមេរំទជា តាវតឹង្សានមិស្សរោ
តាហំភទ្ទេវរេយ្យាហេ ឯវំកាមោទឡ្ហោមម
៤ - សាលំនចិរមផុល្លំ បិតរំ តសុមេធសេ
វន្ទមានោនមស្សាមិ យសសេតាទិសីបជាតិ
ទាំង ៤ មេនេះហៅថា " ស្នេហ៍ដំរី "
បូរាណពីព្រេងនាយបានយកគាថាទាំង ១៤
គាថានេះធ្វើជាមហាមន្តស្នេហ៍សេពដោយប្រេងដំរី ( ដំរីចុះ ប្រេង )
មានរបៀបធ្វើ ដោយប្រេងដំរី, ប្រេងចន្, ប្រេងម្លិះ, ប្រេងកូឡាប,
ប្រេងក្រអូបអប់ដោយគន្ធជាតិចម្រុះ ។
របៀបរៀបចំ កាលណារកបានប្រេងណាមួយមកហើយ រៀបប្រដាប់ "
ធម្មក្រិត្យា " ថ្វាយព្រៈភូមិជ័យមង្គល ផ្កាឈូកក្រហម ៥ , ទៀន ៥, ធូប ៥,
ទៀនប្រាក់ប្រវែងហត្ថ ១ គូ, ស្លាធម៌ប្រាក់ ១ គូ, ស្លាដមប្រាក់ ១ គូ,
ទឹកផ្តឹល ១ ផ្តឹល ( រកផ្តឹលសំរិទ្ធិ៍ ឬផ្តឹលប្រាក់ ), ទៀន បិតនៅមាត់ផ្តឹល
ហើយក្រាលសំពត់អង្គុយអារទ្ធនាថា " ឱកាស ឧមសិរីស្នេហ៍អគ្គមហាមេត្រី "
ខ្ញុំនឹកគ្រូ ឥន្ទរាជា, ព្រហ្មាព្រះមហាមុនី ឥសី, ព្រះភគ្គិនេស,
ព្រះវិស្ណុ, ព្រះនារាយ៍, ព្រាយទសបារមី, នារីវរលក្ខណ៍, រតនមាលា,
នារីម៉ាកេតថ្លា, សេតាភិវន្ទ, ពិតានអាកាស , ឱភាសសុវណ្ណ,
ម្លិះដួងចន្ទ, សុវណ្ណកេសររតនៈ, សោភ័ណ, នួនចន្ទសោភា
សូមស្តេចគ្រូមកប្រសិទ្ធិពរឲ្យខ្ញុំមានអំណាច តេជៈរិទ្ធានុភាពឧម
សិទ្ធិតេជៈខ្ញុំមានស្វាហាប់ ។
កាលបានអារទ្ធនារួចហើយ ទើបសូត្រសេពតាមកម្លាំងថ្ងៃពុធ
១៧ ចប់ ពេលសេពលោកថាសូមតាំងអារម្មណ៍ឲ្យស្ងប់ស្ងាត់កុំឲ្យចិត្តអណ្តែត
អណ្តូងរវើរវាយឡើយ
បើធ្វើបានដូចថានេះសូមជឿចុះថាប្រាកដជាសក្តិសិទ្ធិមែនហោង ។
មន្តទាំង ១៤ មេនេះ ជាអាគម ១
យ៉ាងកម្ររកបានណាស់ប្រសិនណា មិនបានរៀបចំគ្រឿងពលីការថ្វាយគ្រូ
ដើម្បីធ្វើការបញ្ចុះប្រេង ម្សៅទេ
តែព្យាយាមសូត្ររាល់ពេលរៀបគេងឲ្យបានជានិរន្តន៍
ក៏គង់មានប្រីយភាពផ្សព្វផ្សាយបានដែរ ។
យន្តនេះកាលរៀបចំគូ
លោកឲ្យរកជ័រកំញានយកមកដុតថ្វាយគ្រូ រកផ្កានួនស្រី យឹតថូលឿង
ផ្កាឈូកក្រហម រើសរកថ្ងៃពុធសុំគូ ។
រៀបស្លាធម៌ថ្វាយគ្រូ ១ គូ ស្លាជមថ្វាយទេពារក្ស ១ គូ
ទឹកអប់ ១ គូ ទៀនគោល ១ គូ អុចធូប ទៀន គ្រប់សព្វហើយ យកជក់ជ្រលក់ទឹកមាស គូហោង
។ បើធ្វើបានដូចពោលនេះ ជាការសំខាន់ណាស់បញ្ចុះគាថានេះឯង
។
បថមំពន្ធុកំជាតំ ទុតិយំទណ្ឌមេវច
តតិយំពេជ្ជគតញ្ចេវ ចតុត្ថំអង្គសម្ភវំ ញ្ចមំសិរសំជាតំ
វន្តាមិសព្វគុណា
សេពបញ្ចុះឲ្យបាន ៥ ចប់ គ្រប់ថ្ងៃទាំង ៧
ហើយយកទៅប្រើការខាងសន្តំសត្រូវ ខាងរម្ងាប់គ្រោះហ៍ចង្រៃ
ខាងទប់ទល់នឹងខ្មាំងចិត្ត ចោរឈ្លាន ពាន
កាលណាមានអាសន្នអន្ធក្រសូមនឹកដល់នាមព្រះបាទ " ជ័យទ័ត " និងនាង "
សន្ធាធិបតីទេវី " សូមមកជួយបិទបាំងរាំងមុខសារពើអាវុធយុទ្ធការ
បានរំលឹកចំពោះភូមិរាជរួចហើយ យើងមានសង្ឃឹមកក់ក្តៅក្នុងចិត្ត
អាការញាប់ញ័រចំប្រប់ ក៏ហាក់ដូចជា រសាត់អស់ពី ហឫទ័យ ។ ពេលនោះបើកើតមាន ការរំភើបស្មារតីបណ្តាលឲ្យព្រឺរោមស្បែក
ទឹកចិត្តកើតក្តីក្លាហាន សតិចរន្តជុំវិញប្រាណបានស្រួល ហើយអាការដូចថា
នេះគឺជាព្រឹត្តិការណ៍គ្រូសីលចូលមកសន្ថិត
បើធ្ងន់មុខគ្រូសន្ថិតនៅក្បាល
បើព្រឺខ្លួនខ្ញាកៗគ្រូសន្ថិតនៅលើស្មាស្តាំ-ឆ្វេង បើជំពប់ជើង ឬលានសរសៃ
ឬក៏ ញាក់ភ្លៅ គ្រូសន្ថិតខាងមុខនិងក្រោយហើយ ។ បើបានមាននិមិត្រប្រាកដយ៉ាងណាហើយជាការគួរ អស់ចិត្ត
សង្ឃឹមថានឹងបានទទួលជោគជ័យពិតជាក់ស្តែងមានភារយ៉ាងណាៗ ក៏មុខជាបាន
គ្រូគ្រងរក្សាជានិច្ចកាល ។ បើធ្វើសង្គ្រាម
សូមតមវៀរកុំឆក់លួចបន្លំគៃបំបាត់បោកប្រាស យករបស់ទ្រព្យអ្នកដទៃ ។
កុំជេរម្តាយ ឪពុក តា យាយ កុំប្រមាទជេរភ្លេង ជេរភ្លៀង ជេរខ្យល់ ជេរដី ជេទឹក
សូមតាំងចិត្តគោរពកាន់ត្រណមឲ្យជាប់ បរិភោគបាយបែរ មុខទៅទិសខាងកើត បត់
ជើងតូច-ធំ បែរមុខទៅទិសខាងលិច គេងបែរក្បាលដំណេកទៅទិសខាងត្បូង ។
ទើបបានជាទីស្រឡាញ់របស់ ទេពារក្សមែន ហោង ។
យំតចោបំសំនហារូអដ្តិ
នហសេតាទក្ខំពន្ធនំ សហស្សតិ ។
គាថានេះសំរាប់ប្រើស្តោះផ្លុំថ្លស់សរសៃ គ្រេច
មួលឆ្អឹងក៏ដោយ ពិធីស្តោះគប្បីដួសទឹកពីពាង ពីអុង
ឬពីក្នុងស្រះក្នុងស្រែ ឬក្នុងត្រពាំងក្តីដួស បណ្តោយខ្សែទឹក
គឺដួសបញ្ឆិតកុំដួសឲ្យលិចផ្តឹល ពាក្យថាបណ្តោយខ្សែទឹក
គឺសំដៅបណ្តោយចំហៀងខ្លួនយើងទៅមុខត្រង់ ។
សូត្រគាថាឲ្យគ្រប់ ១៧ ចប់ បាន ១ ចប់ ផ្លុំទឹកម្តង
ចប់ទី១៦ បៀមទឹកផងសូត្រគាថាផង
លុះចប់ហើយក៏ត្រូវព្រួសទឹកសំដៅកន្លែងដែលបាក់ ថ្លស់ គ្រេច
បង្ហើរទៅមុខរហូតទៅ ។
តមកុំឲ្យអ្នករងគ្រោះញ៉ាំខ្លាញ់ច្រើនមិនបាច់រុំ
ឬចងរឹតរួតឡើយ បើពិការធ្ងន់ស្តោះ ១ ថ្ងៃ ៣ ដង ព្រឹក ថ្ងៃត្រង់ ល្ងាច
ប្រើតែបៀមទឹកស្តោះប៉ុណ្ណោះ ។
ងងះធះងះ។
គាថានេះសំរាប់សូត្រអត់ដង្ហើម ៩ ចប់។
បើចេញដើរពេលយប់ងងឹត
បង្ការសត្វមានខ្នាយចង្កូមកុំឲ្យវាខាំ វាចឹក ឬទិច
តោងសូត្រគាថានេះអត់ដង្ហើម យកមេជើងស្តាំសង្កត់មេជើងឆ្វេង ឲ្យជាប់
សូត្រចប់ហើយស្រូបដង្ហើមចូលហើយលេបទឹកមាត់ចូលទៅផង
ធ្វើយ៉ាងនេះបើទោះជាដើរជាន់សត្វកាច ក៏វារកចឹក ខាំ ទិចមិនកើតដែរ ហៅថា "
មន្តចងមាត់ " ។ បើចង់កុំឲ្យឆ្កែខាំ សេពគាថានេះនឹងអម្បោះឆៅ
ដែលយកបានមកពីខ្សែចំណងខ្មោច កាលគេរុំស្នបយកមកសេព ៦ ចប់ ឬ ១២ ចប់ ហើយចង
មេជើងស្តាំ ដើរទៅឆ្កែៗមិនខាំ ឬមិនព្រុះផងក៏សឹងមាន ។ ចំណែកសត្វកាចឯទៀតៗ
ក៏ប្រមាទបៀតបៀនមិនកើត ។
ចំពោះមនុស្សវិញ បើមិនចង់ឲ្យបៀតបៀនយើងបាន
ចូរសរសេឈ្មោះគេនឹងក្រដាស
ហើយដាក់ឈ្មោះនោះឲ្យចំកណ្តាលពំនូតបាយពូតឲ្យបាន ៣ ពំនូតសេពដោយគាថានេះ
១៩ ចប់ ១ ពំនូត យកទៅឲ្យឆ្កែស៊ីឧបកិច្ចដោយមន្ត :
មសុញ្ញៈ អសុញ្ញៈ ពុទ៍(អានថា " ពុត
" បញ្ចូលឈ្នោះគេផង) សុញ្ញៈ នសុញ្ញំ ។
ធ្វើដូច្នេះឲ្យឆ្កែស៊ី ៣ លើក ក្នុង ១ លើក បង្អង់ឲ្យបាន ៣
ថ្ងៃ សឹមឲ្យវាស៊ី ១ លើកទៀត
រឿងនេះធ្វើបានតែកុំឲ្យគេរំលោភមកលើយើងប៉ុណ្ណោះ បើគ្មានហេតុ
គេប្រុងធ្វើយើងទេ ការធ្វើក៏គ្មានប្រសិទ្ធិភាពដែរ ។
១ - បថមំពិន្ធុកំជាតំ ពន្ធុឯកំសុបំពន្ធំ
ពន្ធុទ្ធោអង្គសំយថា ពន្ធុត្រីធម្មថាឯកំ ពន្ធុវិជ្ជានយេ ។
២ - ទុតិយំទណ្ឌមេវជ្ជ ទណ្ឌឯកំសុមំពន្ធំ
ទណទ្ធោអង្គសំយថា ទណត្រីធម្មថាទណ ទ្វេទណ្ឌវិជ្ជានយេ
។
៣ - តតិយំពេជ្ជកតញ្ចេវ ពេជ្ជឯកំសុមំពទ្ធំ
ពេជ្ជទ្ធោអង្គសំយថា ពេជ្ជត្រីធម្មថាតេ ពេជ្ជវិជ្ជនយេ ។
៤ - ចតុត្ថំអង្គម្ភវំ អង្គឯកំសុមំពន្ធំ
អង្គទ្ធោអង្គសំយថា អង្គត្រីធម្មជាអង្គ ចតុអង្គវិជ្ជានយេ
។
៥ - បញ្ចមំសិរិសំជាតំ សីរីឯកំសុមំពន្ធំ
សិរិទ្ធោអង្គសំយថា សីរត្រីធម្មថាបញ្ច សិរិរីវិជ្ជជានយេ ។
នេះជាតួបង្កើតជា ៥ អង្គ បានហើយសូត្រវិញថា :
១ - បថកំពន្ធុលោបោច នករោហោតិសម្ភ វោ ។
បានជា " ន " នរានហិតំទេវំ នរទេវេហិ បូជិតំ
នរានំធម្មបង្កេហិ នរាជិតំនមាមិហំ ។
២ - ទុតិយទណ្ឌលោបោច មោករោហោតិ សម្ភរវា
បានជា " មោ " មោហញ្ចសព្វសម្មានំ មោហជោតំសុទេសិតំ
មោហញ្ចសព្វទុក្ខានំ មោហជិតំនមាបិហំ ។
៣ - តតិយំពេជលោបោច ពុករោហោតិសម្ភ វោ
បានជា " ពុ " ពុទ្ធោពុទ្ធានំ ពុទ្ធត្តំពុទ្ធញ្ច
ពុទ្ធកាសិតំសមនប្បតោ ពុទ្ធជោតំនមាមិហំ ។
៤ - ចតុត្ថំអង្គស្សលោបោច ទ្ធាករោហោតិ
សម្ភវោ បានជា " ទ្ធា " ធាតានំសព្វធម្មានំ ធាតុភូតំបកាសិតំ
ធាតានំសត្តនិព្វានំ ធាតុកូដំនមាមិហំ ។
៥ - បញ្ចមំសិរិសំលោបាច យករោហោតិ សម្ភវោ
បានជា " យ " យត្ថវេទាង្គពុទ្ធញ្ច យត្ថធម្មជូបុជលា
យត្ថសំឃាអនុបតោ យត្ថតិពណ្ណំនមាមិហំ ។
សូត្រត្រឡប់តាំងពី បថមំ ដល់ បញ្ចមំ បង្កើតបាន "
នមោពុទ្ធាយ " ហើយក៏សូត្រត្រឡប់ នមោពុទ្ធាយ បង្កើតបានដូចតទៅនេះ :
១ - បថមំនមោលោបោច មករោហោតិសម្ភ វោ បានជា
" ម " បបង្គេបទោទោ មទ្ធមាតា បុនិយភាសមានំ កោនាគមនំនមាមិហំ
។
២ - ទុតិយំពុទ្ធាលោបោច អករោហោតិ សម្ភវោ
បានជា " អ " អរហំបូជាសក្ការៈ អរហោបាបំកាយេ អរហត្តផលប្បតោ
អរហោនាមតេនមា ។
៣ - តតិយំយលោបោច ឧករោហោតិសម្ភវោ បានជា " ឧ
" ឧត្តរោបិតរោ ពុទ្ធោឧត្តរោ សមទេសេយ្យ ឧត្តមោសត្វឧបគន្ថ
ឧត្តមមន្តំនមាមិហំ ។
សូត្រត្រឡប់ នមោពុទ្ធាយ រួចហើយ
ទើបសូត្រជាបដិលោមមកវិញថា :
១ - បថមំមអឍលោបោច ឧករោហោតិសម្ភ វោ
បានជា " ឧ " ។
២ - ទុតិយំអអឍលោបោច អករោហោតិ សម្ភវោ
បានជា " អ " ។
៣ - តតិយំឧអឍលោបោច មករោហោតិ សម្ភវោ
បានជា " ម " ។
សូត្របដិលោមចប់ហើយ ចាប់សូត្រអនុលោមទៀតថា :
១ - បថមំមអអឍសេស លោបោច បាទឱជ្ការ
វិជ្ជានយេ ។
២ - ទុតិយំអអឍសេស លោបោច មជ្ឈេ ឱជ្ការ
វិជ្ជានយេ ។
៣ - តតិយំឧអឍសេស លោបោច ឧទ្ធំឱជ្ការ
វិជ្ជានយេ ។
សូត្រអនុលោមរួចហើយ សូត្របដិលោមវិញថា :
១ - បថមំឧអឍលោបោច អលចន្ទវិជ្ជានយេ
២ - ទុតិយំអអឍលោបោច ពិន្ធុឱជ្ការវិជ្ជានយេ
៣ - តតិយំមអឍលោបោច នដ្ធឱង្ការវិជ្ជានយេ ។
សូត្របដិលោមចប់ហើយ សូត្រអនុលោមតទៅថា :
ឱហិតោសពូកិលេសេ ឱហិតោសព្វមលំ ឱហិតោ ឱហិតោ
សព្វពុទ្ធញ្ច ឱហិតោ សព្វ សំឃញ្ច នមាមិហំ ។
សេពថា សព្វពុទ្ធញ្ច ។ល។ ថាឲ្យបាន ៣ ដង ហើយសូត្រថា :
១ - បថបំមអឍសេស លោបោច ទ្វេទ្វារិបិតិយ
នចេវ ។
២ - ទុតិយំអអឍសេស លោបោច ទ្វេអង្គ
វិជ្ជាននយេ ។
៣ - តតិយំឧអឍសេស លោបោច មហាឧទ្ធំ
ឱង្ការវិជ្ជានយេ ។ មហាឱង្ការ មហាឱង្ការ វិជ្ជានយេ។
រួចហើយសូត្រត្រឡប់ឱង្ការ បង្កើតជាសូន្យ៍ថា :
១ - បថមំឱង្ការលោបោច សុញ្ញករោហោតិ
សម្ភវោ បានជា " សូន្យ៍ " ។
៣ - តតិយំសូន្យ៍លោបោច
សូន្យ៍និព្វាននំបរមំសុមំ បានជា " សូន្យ៍និព្វាន " នសូន្យ៍យ
មោសូន្យ៍យោ ពុសូន្យ៍យំ ទ្ធា សូន្យ៍យេ យសូន្យ៍និព្វានំ
សូន្យ៍ឯតេន សុបំ ពន្ធំ ជីវ្ហាតសុំមំឯហិ ។
នេះហៅថា " បថមំ បថមឹន្ទុ "
មាន ប្រសិទ្ធិភាព ប្រើបានខាងបំបាំងប្រាណ , ខាងប្លែងកាយប្ធទ្ធិ៍
ជាមន្តកាយសិទ្ធិ៍បង្ក្រាបខ្មាំងសត្រូវ តម្លើង ឥទ្ធានុភាព, ប្រស់ពលសេនា,
ពិសោធន៍មើលជម្ងឺអំពីអម្ពន្ធ, សូត្រដើរតាមផ្លូវបាំង ខ្មោច-បិសាច,
សេពទឹកស្រោចមនុស្សជម្ងឺ, បោសកម្រោល ។
បើចង់បាំងកាយ
លោកថារៀបចំគ្រឿងសក្ការបូជាព្រះរតនត្រ័យតាមគួរដល់សេចក្តីជ្រះថ្លា
ពេលយប់ស្ងាត់អង្គុយស្មឹងស្មាធិ៍ភាវនាតាមរៀប រយលុះចប់សព្វគ្រប់ហើយ
គប្បីប្រើវិចារណញ្ញាណសម្លឹងនឹករកបទណាដែលខ្លួនស្ម័គ្រចូលបរិកម្ម
បទនោះយកធ្វើនិមិត្តលក្ខណ បរិកម្មលុះត្រាតែឃើញ និមិ្មតជាអ្វីមួយ
សូមបង្អង់ត្រឹមប៉ុណ្ណឹងចុះ ចំណែកឯសំភារៈវិញ សូមយកផ្តឹលសំរិទ្ធិ៍
ឬផ្តឹលប្រាក់ដាក់ទឹកឲ្យពេញ ដាក់នៅពីខាងមុខផ្ទាល់ ហើយអុចទៀន គោល ១ គូផង
សូត្រចប់ ១ បទផ្លុំទឹកនោះ ។ កាលណាធ្វើបានរួចរាល់សព្វគ្រប់ហើយ ចូរយកទឹកនោះលប់មុខ
លាងខ្លួនអោយបានគ្រប់ ១០៨ ថ្ងៃ លុះផុតពីនោះទោខ្លួននឹងក្លាយជាមនុស្សប្រ
កបទៅដោយឥទ្ធិពលខ្លាំងពូកែម្នាក់មិនខាន
។នេះជាវិធីប្រាប់តាមរបៀបក្រាំងរបស់បូរាណខេមរ ។
បើតាមវិធីប្រាប់ ក្នុងសៀវភៅ " ឃ្លាំងបរិយត្តិ " វិញ
មានដំណើរថា " បថមំ បថមឺន " ជា អាគមរបៀប ១
សំខាន់ណាស់ប្រើជារបៀបជប់ រាសី ប្រសិទ្ធិពរ ឬក្សុ៍ផ្សេងៗ
ក្នុងដំណើរនោះស្តីថា
បុរស-ស្ត្រីណាបានចេះចាំសូត្ររាល់រាត្រីប្រកាន់ខ្ជាប់ជា
អចិន្ត្រៃយ៍មុខជាមានជោគជ័យឈ្នះមារសត្រូវ ទាំង ១០ ទិស ជាគុណញ៉ាំងមនុស្ស
ទេព្តា អារក្ស អ្នកតា ព្រាយបង់បត់ បិសាច ភូត មាយា ជូរចំបួ សត្វសាហាវមាន ពិស
ចង្កូម ខ្នាយទាំងឡាយចោម រោមមេត្រីជាមិត្រ ជាទីគោរពរាប់អាន
គ្រប់គ្រងស្ងួនរក្សា ជួយឈឺឆ្អាល ជួយរំដោះគ្រោះហ៍កាច ជួយពង្វាស
ពង្វាងអាសន្នអន្ធក្រគ្រប់ប្រការ ។
ហេតុនេះបានជាលោកកំណត់យកនាមថា
" បថមំ បថមីន " ព្រោះជាប្រថមពិន្ទុដែលហៅក្លាយមកថា
ថ្ពឹនភ្នែកមានអានុភាពធំណាស់ ប្រើការ
បានច្រើនយ៉ាងតាមវិស័យនៃសេចក្តីអង់អាច នឹងព្យាយាម ។
លុះទីបំផុតគប្បីសូត្របង្រួបបង្រួមដោយគាថានេះផងគឺ : អហំឥតិពិន្ទុ កេសាមអឧពិន្ទុ លោមាឥស្វា
សុពិន្ទុ នខចកកសពិន្ទុ ទឆ្តានមពទពិន្ទុ
តចោករបទពិន្ទុ មំសំអាបាបចុបពិន្ទុ នហារូទិកំ
សំអំខុពិន្ទុ វកំទុមនិពិន្ទុ ហទយំចិត្តំចេតសិកំសំ
វិធាបុកយប អសំវិសុលោបុសពុភ សិទ្ធិពុទ្ធាបិ យាបិច្ឆា
ឯសាឥត្ថិយាបិយំវចនំមម ឯហិ ឯហិសមាគមំ សិទ្ធិតេជោសិទ្ធិចក្ខុ
ឥតិសព្វ សិទ្ធិកវន្តុតេ នរានរហីតទេវំ នរទេវេហិបូជិ
តំ នរានំចាមបង្កេហិ នមាមិសុគតំជិណំ ។
នេះហៅថា " បថមំបថមឺន " ដែរ ប៉ុន្តែជាបាលីមហាស្នេហ៍
សេពទឹកលប់មុខ, សេពទឹកអប់លៀបខ្លួន, សេពក្រមួនលាបបបូរមាត់ ចិញ្ចើម
នឹងសក់ក្បាល, សេពផ្លុំបាតដៃ ឈ្លីមុខ អង្អែលទ្រូង មហាជនស្រឡាញ់ពេញចិត្តហោង
។ ឥតិបិសោឥត្ថិយាយ សុបនោតថាកតោ
ឥធកិញ្ចិចវិទូរេ សព្វេកិច្ចិវណំសន្តិ នមោឥតិ
បិសោភគវា ចតុបាសាយ សព្វេពុទ្ធារូបបិ យាតិ ស្វាហាប់ ។ គាថានេះ " ប្រីយមន្ត " លោកថាឲ្យយកផ្កាម្លិះ
ឬផ្កាចំប៉ាមកសេពដាក់ក្នុងហោប៉ៅអាវ
ដើរទៅពីលើខ្យល់មនុស្សដែលយើងចង់ឲ្យគេមានចិត្ត ប្រតិព័ទ្ធនិងយើង
ធ្វើដូចថានេះឲ្យបានច្រើនកួចមេត្រីរាប់រកយើងមិនខាន ។ សេពដោយទឹកអប់
ក្រមួនក្រអូប ប្រេងខ្យល់ ប្រេងភូមាក៏បានដែរ សេពតាមកម្លាំងថ្ងៃ ។
១ - វន្ទេតេបិតរំភទ្ទេ តិម្ពរុំសុរិយវច្ឆសេ
យេនជាតាសិកល្យាណិ អានន្ទជនមីមម ។
២ - វាតោវសេតតំកន្តោ បាណិយំវបិបាសិតោ
អង្គីរំសីបិយោមេសិ ធម្មោអារហត្តំឥវ ។
៣ - អាតុរសៀវភេសជ្ជំ ភោជនំវជិឃច្ឆតោ
បរិនិព្វានបយិភទ្ទេ ជលន្តមិវវារិនា
៤ - សីតោទកំបោក្ខរណឹ យុត្តំកីញ្ជឃរេណុណា
នាគោឃម្មាភិតត្តោវ ឱគាហេថន្ទទរំ ។
៥ - អច្ចង្កុសោវនាគោច ជិតំមេតុត្តតោមរំ
ការណំនប្បជានាមិ សម្មត្តោលក្ខណូរុយា ។
ទាំង ៥ មេនេះហៅថា " ឥន្ទសេនហា " សំរាប់សេពទឹកលប់មុខ ងូត
ឬស្រោចក្បាលដើរទៅស្រុកគេឆ្ងាយមានគេអាណិតស្រឡាញ់រាប់រកយក
ធ្វើជាមិត្រភក្តិ បើឡើងទៅកាន់មន្ទីរអ្នកធំ អ្នកមានអំណាច
លោកនឹងមេត្តាត្រាប្រណីសន្តោសប្រោសប្រាណជួយទំនុកបំរុងផ្ចុងផ្តើម
តាមការគួរដល់សមត្ថ ភាពនឹងសេចក្តីប្រាថ្នា ។
១ - តយិគធិតចិត្តោស្មិ
ចិត្តំវិប្បរិណាមិតំ បដិគ្គណ្ហន្តុំនសក្កោមិ
វង្គឃត្តោវអម្ពុជោ
២ - វាបូរុសជ្ជមំភទ្ទេ សជ្ជបំមន្តលោជនេ
បលិស្សជ្ជបំកល្យាណិ ឯតំមេអភិបត្ថិតំ
៣ - អប្បកោវត្តបេសន្តោ កាមោវេលិត្តកេសិយា
អនេកភាវោសបបាទិ អរហន្តេវទណ្ឌិណា
៤ - យំមេអត្ថិកតំបុញ្ញំ អរហន្តេសុតាទិសុ
តំមេសព្វង្គកល្យាណិ តយាសទ្ធឹវិបច្ចិតំ
៥ - យំមេអត្ថិកតំបុញ្ញំ អស្មឹបថវិមណ្ឌលេ
តំបេសព្វង្គកល្យាណិ តយាសទ្ធឹវិបច្ចិតំ
ទាំង ៥ មេនេះហៅថា " ព្រហ្មស្នេហ៍ " សេពក្រមួនម្សៅ,
ទឹកអប់, ប្រេងក្រអូប, ប្រេងចន្ទ, លាបសក់ លាបចិញ្ចើម លាបបបូរមាត់ និយាយ
កិច្ចការសព្វសារពើគេស្តាប់ គេចូលចិត្ត ជាពិសេស
យន្តទិព្វចក្រ
យន្តនេះហៅថា " យន្តទិព្វចក្រ "
សំរាប់ប្រើខាងគូកន្សែងជូតមុខ ឬគូដាក់ស្រោមខ្នើយប្រចាំដំណេក
ដើម្បីឲ្យរក្សាសិរីសួស្តីរបស់យើង កាល ណាចាប់គូយន្តនេះត្រូវក្រាល
សំពត់ចាតី អង្គុយគូត្រូវឲ្យបានហើយ ស្រេចក្នុង ១ រយះ កុំឲ្យកន្លងថ្ងៃឡើយ
ហើយប្រសិទ្ធីថា :
សុណាតុបេភន្តេមាហ សូត្រ ៩
ចប់ផ្លុំទៅលើកន្សែង ហើយប្រសិទ្ធីតទៅទៀតថា:
ឯហិពុទ្ធានុភាវេន ឯហិធម្មានុភាវេន ឯហិសំឃានុភាវេន ឧជេហិ
សព្វគន្ធករោថមមបសិទ្ធីហោន្តុ ។
សូត្រ ៨ ចប់ដាស់សីលមន្តរួចហើយសូត្រ
" ជយន្តោ ពោធិយាមូលេ "
ដរាបដល់ចប់ជាការបង្ហើយ ។
សព្វគុណរបស់យន្តនេះ បើប្រើខាងផ្លូវសង្គ្រាមលោកថា
ប្រាក់ ចារិក៍ និងសំណ ឬស្ពាន់ ជាពិសេសចារិក៍ដោយកថាប្រាក់ ចារិក៍ហើយសូត្រ
បញ្ចុះដោយគាថា " នារាយគាចក្រ " ១៩ ចប់ សូត្រគាថាកំផែង ៧ ជាន់ថា : សម្ពុទ្ធេអដ្ធវិសញ្ច ពុទ្ធោមេអមហាកំ
បាការំ ទ្វាទសញ្ចសហស្សកេ ធម្មោ មេអមហាកំបាការំ
បញ្ចសតសហស្សានិ សំឃោមេអមហាកំបាការំ នមាមិសិរសា
អាហំ សព្វេពុទ្ធាជនាចិត្តំ តេសំធម្មញ្ច សំឃញ្ច
សព្វេធម្មោជនាចិត្តំ នមការានុ ភាវេន មអឧ
ហន្ត្វាសព្វេទបទវេ ឧអម អនេកាអន្តរាយាបិ នមោពុទ្ធាយ វិនស្សន្តុ
អសេសតោ យទ្ធាពុមោន ។
កាលសូត្រដោយគាថា " កំផែង ៧ ជាន់ "
នេះស្រេចហើយអាចយកប្រើការបានតាមប្រថ្នា ។
កាលណាសូត្រសេពសព្វគ្រប់ហើយទើបមូរ
ឬធ្វើជាកូនសង្កត់សំរាប់ដោតខ្សែទុកពាក់ឆៀងស្មាខាងស្តាំ
ព័ន្ធទម្លាក់មកខាងឆ្វេងមានគុហានុភាព បង្ការសារពើគ្រឿង ប្រល័យទាំងពួង ។
តាមបន្ទូលលោកតាក្រាំងសម៉ថា " យន្តទិព្វចក្រ "
បើមាននៅលើផ្ទះអ្នកណា
សង្គមគ្រូសារអ្នកនោះអាចបានរួចខ្លួនពីពួកចោរសាមាន្យប្រមាទ កាតទៀន
បានឆ្លងផុត ពីគ្រោះហ៍ភ័យដោយអំពើរគំនុំរករឿងពីមនុស្សពាលសាហាវយង់ឃ្នង ។
យន្តព្យ៉ាតៅលឿន
យន្តនេះហៅថា " ព្យ៉ាតៅលឿន "
មានគុណភាពច្រើនប្រការណាស់ សរសេរដោយក្រដាសបរិសុទ្ធជា ៨ សន្លឹក កប់ទិសទាំង
៨ ក្នុង បច្ចាភូមិ ចោរប្លន់លួចមិនបាន សរសេរដោយផ្ទាំងសំពត់សសុទ្ធ
ធ្វើជាឆ្នួតជួតក្បាល ធ្វើជាទ្រនាប់ខ្នើយកើយ ប្រក្រតីសត្រូវទាំង ៨
ទិសចូលមិនដល់ខ្លួនយើងទេ បើធ្វើដំណើរទៅកាន់
ស្រុកគេឆ្ងាយលោកថាឲ្យយកកន្សែងនោះ ជាប់តាមខ្លួនឲ្យជាប់
បើមានអាសន្នធំធ្លាក់មកចំពោះខ្លួន
ចូរយកកន្សែងនោះរុំករឲ្យជាប់ប្រសិនណាបើដកគាថានោះមកបរិកម្មវិញ
អានយ៉ាងនេះ : ឧបរណំ ថសិសំមោ ឧតិណកេ
សេសុតាថ តាបិចពុ ខំទាបជា បិឥអដ្ធិ ជាថតិស
តាយទាទា មយា ។
កាលណាមានភ័យដោយភ្លើងឆាបឆេះ យកដីខ្សាច់ ឬអង្ករ
សេពបាចទៅលើរបស់នៅក្បែរខាងគំនរភ្លើង
ស្កាត់ស្ទាក់កុំឲ្យឆាបឆេះរាលដាលដល់ ទ្រព្យរបស់ឯទៀតៗ ។
បើធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ បឹង ទន្លេ
ឃើញព្នាយខ្យល់ប្រុងបក់បោកផាត់ ជិតដល់នាវាយើងហើយ យើងតាំងស្មារតីឲ្យនឹងនរ
បរិកម្មមន្តគាថានេះ ស្រូបដង្ហើមចូលឲ្យបានច្រើន
សម្លឹងដៅទៅចំព្នាយខ្យល់នោះកុំប៉ប្រិចភ្នែក
ខ្យល់នោះនឹងបែករលាយបក់ផាត់ទៅទិសឯទៀតវិញ ។ បើភ្លៀងធ្លាក់ប្រសៗ បន្ទច់ដំណើរយើងហើយ
យើងបរិកម្មមន្តគាថានេះ ៨ ចប់ផ្លុំដៃឈ្លីក្បាល ហើយបញ្ជេរចេញទៅ
ភាវនាអត់ដង្ហើមក្នុង ១ ចប់ៗ នឹងបាត់ដូចប្រាថ្នា
បើស្រេកទឹកណាស់រកផឹកមិនបានសោះ សូមយកស្លឹកថ្នឹងទំពារលេបយ៉ាងបង្គូរទៅ
នឹងបានឆ្អែតដូចបានស៊ីបាយ ផឹកទឹកមែន ហោង ។
បើចេញទៅតាមផ្លូវគោក ដោយសារយានជំនិះផ្សេងៗ
ពេលយប់ស្ងាត់ ស្នាក់នៅកណ្តាលផ្លូវ ចូរប្រើសញ្ញាចំណាំឲ្យជាក់សព្វទិសទាំង
៤ ទិស ណាមានអ្វីខ្លះឲ្យចាំបាន ហើយភាវនាគេងយ៉ាងស្ងប់ទៅ
អ្វីដែលជាបច្ចាមិត្រនឹងយើង វាមុខជាមេត្រីមកកាន់យើង
ឬបរវៀសជៀសឆ្ងាយពីយើងៗ បាន សុខសាន្តរៀងរហូតទៅ ។
- " ឥតិបិសោ ។ល។ ពុទ្ធោ ភគវា
" បរិកម្ម ១៩ ចប់ មានអំណាចឈ្នៈសត្រូវ, បរិកម្ម ២១ ចប់ និង
បានលាភផលដូច ប្រាថ្នា, បរិកម្ម ១៧ ចប់ បានរួចចាកឧបទ្រពចង្រៃទាំងពួង,
បរិកម្ម ១០ ចប់ ឆ្លងកាត់សមុទ្រសាគរបានសុខសាន្ត សុខនិរទុក្ខភ័យ ។
ព្យាយាមបរិកម្ម ៦ ចប់ ភ្នែកសម្លឹងព្រះអរុណ ទើបរះ មានឥទ្ធិពលរុងរោចន៍ណាស់
។
- ឥតិតិវាបិគ សោធោភពុទ៍(ពុទ៍
អានថា ពុត )គវា នំអនុរមហំ វស្ម័ទេមាថាស្ម័(ស្ម័
អានថា សាំ) ពុទ៍ស្ត័ស្ត័ អានថា សាត់ ។ថ៌ធោរវិ
ជាសាចមរទ្ម័(ទ្ម័ អានថា ទ័ម) ណសរិស្ម័បុប្ន័(ប្ត័
អានថា ប៉ាន់) រោនោតសុគនុ តោអលោទូកវិ ។
នេះហៅថា " ឥតិបិសោ " ញែក ៦ ជាន់
សម្រាប់ប្រើការប្រក់ព្រំពល, បោះជំរុំទ័ព
ប្រសិទ្ធិពលឲ្យមានឥទ្ធិអំណាចបញ្ជាសព្វសារពើអាវុធទាំង ១២ យ៉ាង (
អាវុធដែលធ្វើពី ដែកសុទ្ធ, ដែកលាយ, ស្ពាន់, លង់ហិន, ប្រាក់លាយ, សំណ,
ឈើ, ឫស្សី, ព្រនង់, អាវុធបញ្ចុះដោយ ថ្នាំ, អាវុធលាបមុខ ដោយថ្នាំ,
អាវុធដែក ។ ) ថាបើសេពដោយថ្នាំបៀម ឬ លេប ផឹក និងគង់រ៉ាប់រង អាវុធបាន ។
- ឥរជោគតរសា តិហំចតោរោថ៌នំ
បិស្ម័រលោបុស្ត័ពុទ៍ សោមានករិថាធោ ភស្ម័ស្ម័វិសទេភ
គពុទ៍ប្ន័ទូទវគ វាធោនោអមមវា អវិសនុត៍សានុតិ ។
នេះ ហៅថា " ឥតិបិសោនារាយថ្លែងរិទ្ធិ៍ " មាន ៧ ថាន
សំរាប់សេពកន្លែងយន្ត, អាវតេជៈ ដាស់ថ្នាំ សេពដុំថ្មចោល បន្ទច់ខ្មាំង, សេព
ទឹក ប្រេង ម្សៅ ឲ្យពលងូត លៀប នឹងគង់សាច់ គង់ឆ្អឹង ។
បើបញ្ជាសស្ត្រាវុធ លោកឲ្យសេពកន្សែង
ឬទង់ជ័យគ្រវីបញ្ជាសដើរមុខទ័ព
គ្រាប់គ្រឿងអាវុធទាំងពួងសឹងផាត់ប៉ើងឆ្ងាយពីខ្លួនមិនត្រូវឡើយ ។
ឥតិបិសោនារាយថ្លែងរិទ្ធិ៍នេះ មានអានុភាពខ្ពស់ណាស់
បើព្យាយាមសេពទឹកពាងអុងឲ្យពលផឹក អាចកើនកម្លាំងកាយ-ចិត្តច្រើន ។
- កវិលោទូតោ អគនុ
សុតនោរោប្ន័បុស្ម័រិ សណរទ្ម័មចសាជា
វិរធោថិពុទ៍ស្ត័ស្ម័ថា មាស្ម័ទេវហំរមនុ
អសាវាគពុទ៍ភធោនំ សោភបិគតិវាឥតិ ។ នេះហៅថា " ឥតិបិសោនារាយណ៍បែងភាគ ៨ ទិស "
សំរាប់សេពទឹកសាចពល, សេពកន្សែងជួតក្បាល, បង្ការសត្រូវ, សេពកន្សែងចងក,
បង្ការគ្រឿងអាវុធ, សេពកន្សែងទ្រាប់ខ្នើយ ជានិច្ចគង់ហោង ។ សេពបាយបរិភោគគង់សាច់ គង់ឆ្អឹង រៀបចេញដំណើរបរិកម្ម ៧
ចប់ បើរន្ធច្រមុះខាងណាធូរឈានជើងខាងហ្នឹងមុន សេពកំណាត់ឈើ ឬអំ
បោះដាក់ទទឹងមាត់ទ្វារផ្ទះ ឬ របង
សត្រូវមើលឃើញថាសត្វកាចរាំងមុខជួនកាលធ្វើឲ្យសត្រូវភាំងស្មារតី
ភ្លាត់គំនិត ធ្លោយការអសារបង់ ។
- តិវាគភធោពុទ៍ នំសានុសមវទេ
ថាសថ៌រសាមទ្ម័ សរិបុរោតនុតអ ទូវិកលោតោកសុ
នោប្ន័ស្ម័ណរចជាវិ ធោពុទ៍ស្ម័មាស្ម័ហំរអ វាគភសោបិតិឥ ។
នេះហៅថា " ឥតិបិសោ នារាយកាយចក្រ "
បរិកម្មតាមកម្លាំងថ្ងៃចូលប្រយុទ្ធមានជោគជ័យ, បញ្ជាសគ្រាប់,
សំកាំងសត្រូវ, បន្តុចបង្អាក់ សត្វកាច ខាន់ទីគឺ បរិកម្មយកដីដក់ថ្នក់
ឬយកមេជើងខាងស្តាំគូសខាន់ទី
គេចូលស៊ុនក្នុងទីយើងមានចិត្តរន្ធត់ស្លុតស្លន់ភាន់ស្នៀត
អស់សង្ឃឹមសេពទឹក ស្រោចក្បាលគោ សេះ ប្រណាំងឈ្នះគេហោង
សេពកន្សែងរុំកមានកម្លាំង ហើយបានបញ្ជាសសត្រូវផង សេព ១០៨ ចប់ ពេលអរុណរះ
២១ ចប់ នាថ្ងៃ លិច
រាល់ថ្ងៃសីលនឹងបានជាមនុស្សខ្លាំងពូកែប្រកបដោយពលានភាពច្រើន ។
- អសំវិសុ លោអបុ សពុភ
នេះហៅថា " បណ្តូលពុទ្ធគុណ " បរិកម្ម ១០៨ ចប់
ឲ្យជាប់ជានិច្ចព្រឹក-ល្ងាច
សត្រូវប៉ងបៀតបៀនមិនបានឡើយមានតេជានុភាពអាចបំបាក់
សត្រូវឲ្យបាក់បបខ្លបខ្លាចយើង ។
- សំវិធាបុកយប
នេះហៅថា " បណ្តូលបរមត្ថាភិធម្ម " ភាវនារួមជាមួយបណ្តូល
ព្រះវិន័យគឺ " អាបាមចុប " បរិកម្ម រូបនឹងព្រះសតន្តបិដកគឺ " និមំសំអំខុ
" បើភាវនារួមបណ្តូលទាំង ៤ បទនេះ សេពទឹកងូត, លប់មុខ, ស្រលាបប្រាណ,
សេពកន្សែងជួតក្បាល, ចងកក្រវាត់ចង្កេះ, មានអំណាច មានពលានុភាព
បើដាច់សង្វេងស្រេកទឹកសេពត្រួយឈើទំពារលេបមានកម្លាំងជាង ផឹកទឹកទៅទៀត
បើឃ្លានបាយសេពទឹកផឹកទៅឆ្អែតមានកម្លាំងដូចបានបរិភោគបាយ ។
- អយវយ អវយនយ ។
នេះហៅសម្ផួក " អាព័ទ្ធ " សេព ១០៨ ចប់ ដោយគ្រាប់ម្រេច ៧
គ្រាប់, សេពបាយ ៧ ពំនូត, សេពទឹកផឹក, លោកថាគង់ស្បែក សាច់ឆ្អឹង តែ
សេពឲ្យបានជានិច្ចរាល់ថ្ងៃ កាលណាមានអាសន្នព្រឺរោម ព្រឺស្បែក
កម្លាំងឡើងអស្ចារ្យពេលនោះទើបសីលសន្ថិតហើយ ។
- អយវយ នកនក កអនអ នអកអំ ឧមអមិ
មហិសុតំ អសុនំព ទ្ធំសុនអ ។
នេះហៅថា " អាព័ទ្ធ " សម្រាប់សេពថ្នាំលេប-ផឹកបើសេពបាយ
លោកថាឲ្យយកអង្ករដំណើបនាងគង់ ដាំបាយសេពដោយគាថានេះឆី គង់សាច់ គង់ឆ្អឹង
គង់ស្បែកហោង ។
- មោសិសំនា សិសំនាមោ សំនាមោសិ
នាមោសិសំ ។
នេះ ហៅថា " ព្រះចៅស៊ីបហុក "
សម្រាប់ភាវនារំដោះទុក្ខភ័យដូចជា យើងជាប់ចំណោមគេ
ធ្វើឲ្យពួកគេរំសាយចំណោមលែងព័ទ្ធយើងបើកុំឲ្យ
គេធ្វើទុក្ខរករឿងហេតុផ្សេងៗនិងយើង
ចូលភាវនាកណ្តាលថ្ងៃត្រង់ងើយមុខឡើងទៅលើ រួចលេបទឹកមាត់ចូលទៅភាវនាតាម
កម្លាំងថ្ងៃ ។
- នក នអ នឧ បអ បឌ បន អឧ អន អប ឧន ឧប ឧអ
។
នេះហៅថា " ព្រះកែវបីដួង " សម្រាប់បរិកម្ម ១០៨ ចប់
ចូលប្រយុទ្ធប្រចាក់នឹងសត្រូវ លោកថាយកមើមប្រទៀលប្រឈ្នះធំចិត ៧ ចំណិត
សេពដោយគាថានេះបៀម រត់ ដើរ ផ្លូវឆ្ងាយមិនអស់កម្លាំងទេ
ហើយភាវនាបន្ទន់ចិត្តសត្រូវ ឲ្យមានចិត្តអាសូរដោះលែងយើងពីចំណង ផ្សេងៗ ។
- នមអឧ មអឧន អឧនម ឧនមអ ។
នេះហៅថា " ព្រះកែវ ៤ ដួង " បរិកម្មជាគូគ្នា និងព្រះចៅ
៣ ដួង បើតាមលោកតាក្រាំងសម៉ លោកថាព្រះចៅកែវ ៤ ដួង ស្តាំ ឆ្វេង រៀបចេញ
ប្រតិបត្តិការសូត្រសេពព្រួសទឹកមាត់ទៅខាងឆ្វេងកាយ ខាងស្តាំកាយ
ព្រួសទៅខាងមុខ ព្រួសទៅខាងក្រោយ ជាវត្ថុសក្តិសិទ្ធបញ្ជាស អាវុធ
បញ្ជាសសព្វ សត្វសាហាវ បើមានគេប៉ងចាំលបវាយ កាប់យើងៗ
ដឹងបានជាមុនដោយប្រផ្នូល ឬ ស្នូរអ្វីផ្សេងៗ ។
- សកស្សវជិរាវុធំ
វេស្សវណ្ណស្សទណ្ឌាវុធំ យមស្សនយទាវុធំ អាឡវកស្សសាវុធំ ។
នេះហៅថា " ចតុរាវុធ "
ប្រើបានខាងស្តោះផ្លុំស្កន់កូនក្មេង ស្តោះផ្លុំមនុស្សឈឺពោះ ចុកសៀតពោះ
ខ្យល់គ ដោយក្រមួន កាបោ ឬសេពស្លឹកម្លូរ ឲ្យស៊ី ។
ជាពិសេសសេពទឹកស្រោចកូនក្មេងដែលស្គមរីងរៃ
ឲ្យវាផឹកបណ្តេញឧបទ្រពចង្រៃរោគទាំងពួង សក្តិសិទ្ធិណាស់ ។
No comments:
Post a Comment