ដើម្បីមានជីវិតរស់នៅបានក្នុងសង្គម មនុស្សយើងត្រូវរៀនសូត្រឲ្យចេះអក្សរ
រហូតបញ្ចប់ការសិក្សាលើផ្នែកមុខវិជ្ជាអ្វីមួយ
បើសិនអ្នកនោះឯងមានលទ្ធភាពបង់ថ្លៃសាលា,
ត្រង់នេះវាគឺជាបំណងប្រាថ្នារបស់មនុស្សភាគច្រើន
ព្រោះបើមានចំណេះវាងាយឲ្យគេរកការងារធ្វើ
ថែមទាំងអាចរកប្រាក់បានច្រើនជាងអ្នកដែលធ្វើការពឹងដោយកម្លាំងពលកម្ម
ព្រោះមិនបានរៀនសូត្រយកចំណេះអ្វីមួយជាគោល ឬ មិនមានលទ្ធភាពសោះតែម្តង
តែជួនកាលគឺបណ្តាលមកពីកត្តាបុគ្គលខ្លួនឯងផងក៏មាន។ ត្រូវគិតថា
ការទៅរៀនគឺដើម្បីយកចំណេះមករកការងារ ឬ រកប្រាក់ចិញ្ចឹមជីវិត មិនមែនរៀនដើម្បីធ្វើធំ
ធ្វើថីនោះទេ ការគិតបែបនេះគឺវាមាននៅក្នុងយុគសម័យមួយដែលបានកន្លងផុតទៅហើយ។
សព្វថ្ងៃនេះយើងទាំងអស់គ្នាកំពុងរស់ក្នុងសង្គមមួយដែលមានការប្រកួតប្រជែងច្រើន
មិនដូចកាលពីសម័យសង្គមរាស្រ្តនិយមប្រឡងជាប់ជាគ្រូបង្រៀនម្នាក់
មានគេត្រៀមកូនក្រមុំទុកឲ្យនោះទេ ហើយក៏មិនដូចសម័យសាធារណរដ្ឋមានលីសង់កំប្លេ
គេលើកកូនឲ្យនោះក៏ទេដែរ។
បញ្ហារកការងារមិនបានធ្វើនេះគឺមាននៅគ្រប់ប្រទេស
សូម្បីក្នុងប្រទេសមួយមានការអភិវឌ្ឍន៍រួចហើយក្តីក៏នៅមានបញ្ហានេះដែរ។
សព្វថ្ងៃនេះនិស្សិតដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សាមួយចំនួន
នៅមិនទាន់មានការងារធ្វើនៅឡើយទេ
ទោះបីបានរៀនចប់មានចំណេះក្នុងខ្លួនហើយក៏ដោយក្តី,
បញ្ហានេះវាមិនមែនជារឿងមួយពិបាកពេកនោះទេ
តែអាចអាស្រ័យលើការសម្រេចចិត្តរបស់សាមីខ្លួននោះច្រើនជាង។
ដើម្បីឲ្យងាយយល់បានគេគួរពិចារណាទៅលើហេតុផលខ្លះៗដែលជាកត្តាចម្បងគេក្នុងបញ្ហានេះ
:
-យើងទាំងអស់គ្នាកំពុងស្ថិតនៅក្នុងប្រទេសមួយដែលកំពុងអភិវឌ្ឍន៍
ដូច្នេះមូលដ្ឋាននៃការងារមិនទាន់មានគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ទាំងអស់គ្នា
នៅឡើយទេ។
យើងនៅមិនទាន់មានសហគ្រាសធំៗ យើងនៅមិនទាន់មានរោងចក្របែបឧស្សាហកម្ម
យើងនៅមិនទាន់មានសហគ្រាសបែបការិយាល័យ
ដូច្នេះកង្វះមូលដ្ឋាននៃការងារដែលអាចបឺតស្រូបយកអ្នកមានចំណេះ
អ្នកដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សានៅមិនទាន់មានទេ ត្រង់នេះហើយអាចយល់បាន
និង
បានឃើញផ្ទាល់ភ្នែកស្រាប់ហើយ។
ការងារមួយចំនួននៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញក្តី
នៅតាមទីរួមខេត្តក្តី
អាចផ្តល់ការងារឲ្យអ្នកត្រូវការការងារធ្វើបានត្រឹមមួយចំនួនតូច
ប៉ុណ្ណោះ
ពីព្រោះក្រុមហ៊ុនដែលត្រូវការបុគ្គលិកសម្រាប់បំពេញការងារក្នុង
ក្រុមហ៊ុនគេនោះគឺគ្រាន់តែជាក្រុមហ៊ុនមួយតូចៗឬត្រឹមខ្នាតមធ្យម
ប៉ុណ្ណោះ
ដូច្នេះចំនួនបុគ្គលិកដែលគេត្រូវការក៏តិចតាមនោះដែរ។
-អ្នកដែលបានរៀនចប់មួយចំនួនបានរើសអើងចំពោះការងារ ព្រោះយល់ថា
គេបានរៀនចប់រហូតមានបរិញ្ញាបត្រ ឬ
អនុបណ្ឌិតឲ្យទៅធ្វើការបែបសាមញ្ញៗយ៉ាងម៉េចកើត
ម្ល៉េះហើយអ្នកនោះឯងចេះតែបន្តរង់ចាំនិងរង់ចាំ....និងរង់ចាំរហូតតទៅព្រោះការងារដែលគេចង់បានគ្មានអ្នកណាគេរើសសោះ
នេះគឺជាកំហុសឆ្គងមួយយ៉ាងធំ សម្រាប់អ្នកដែលបានគិតបែបនេះ។
-ការរៀនយកចំណេះតែមួយមុខ ចេះតែមួយមុខ ឱកាសរកការងារបានធ្វើក៏តិចដែរ
តែបើយើងឆ្លៀតរៀនឲ្យបានច្រើនមុខ
ច្រើនយ៉ាងនោះយើងអាចមានសំណាងច្រើនដើម្បីបានការងារធ្វី ឬ
អាចបង្កើតការងារសម្រាប់ធ្វើខ្លួនឯងផងក៏មាន
បើអាចចេះប៉ាន់ស្មានពីសេចក្តីត្រូវការក្នុងសង្គម ថាអ្វីដែលគេត្រូវការច្រើន
និង អ្វីដែលគេត្រូវការជាចាំបាច់បំផុតក្នុងសង្គម។
លាតក្រដាសសមួយនៅពីមុខជាមួយបរិយាកាសមួយល្អ ខ្មៅដៃមួយដើមរួចអង្គុយ,
កត់ចុះថាអ្វីទៅដែលគួររៀន និងការងារប្រភេទណា គេត្រូវការច្រើន។
-ភាសាអង់គ្លេសគឺជារបស់ចាំបាច់បំផុតសម្រាប់សម័យ Digital នេះ,
ទាំងការរៀនសូត្រទាំងក្នុងការងារ
ទាំងសង្គមខាងក្រៅគឺតែងតែឲ្យអត្ថិភាពដល់អ្នកដែលចេះភាសាអង់គ្លេសច្រើនជាងអ្នកមិនចេះ
ដូច្នេះត្រូវប្រឹងបន្តិចឡើង
និងឆ្លៀតទៅរៀនយកភាសាអង់គ្លេសជាមួយសាលាដែលមានគ្រូបង្ហាត់ល្អ
មានឈ្មោះល្បី មានគេនិយមទៅរៀនច្រើន។ រៀនឲ្យចេះ រៀនឲ្យអាចនិយាយកើត
រៀនឲ្យអាចសរសេរបានត្រឹមត្រូវតាមក្បួនវេយ្យាករណ៍
និងរៀននិយាយជាមួយជនបរទេសដើម្បីស្តាប់សូរនៃការបញ្ចេញសម្លេងរបស់គេ
ហាត់ស្តាប់ប៉ុស្តិវិទ្យុ និង ទូរទស្សន៍ និយាយភាសាអង់គ្លេស
ហាត់បញ្ចេញសម្លេងតាមជនបរទេស និងហាត់សរសេរជាឃ្លាជាប្រយោគ។ អានកាសែត
ទស្សនាវដ្តីភាសាអង់គ្លេស រៀនអានអត្ថបទនៅលើ Website
ដោយការបញ្ចេញសម្លេងឲ្យឮៗ
ដើម្បីពត់អណ្តាតនិងក្រអូមមាត់យើងឲ្យត្រូវតាមការបញ្ចេញសូររបស់ពាក្យអង់គ្លេស
តែមិនមែនអង្គុយអានតែក្នុងពោះ ឬ ខ្សឹបៗនោះទេ។
-ត្រឹមតែចេះភាសាអង់គ្លេសមួយយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញទាំងនិយាយនិងសរសេរ
យើងមានឱកាសរកការងារបានធ្វើរួចជាស្រេចទៅហើយ
បូកជាមួយចំណេះដឹងដែលយើងមានស្រាប់
វានឹងក្លាយទៅជាដាវមួយយ៉ាងមុតសម្រាប់កាប់បំផ្លាញជញ្ជាំងដែលបានរាំងយើងពីការងារ។
កុំរួញរាជាមួយការងារប្រាក់ខែទាប យើងអាចមានឱកាសច្រើនទៀតនៅទីនោះ
បើយើងខិតខំធ្វើការបានហ្មត់ចត់ មានអាកប្បកិរិយាល្អ មិនមានឫកពារឈ្លើយ
រាប់អានគ្រប់គ្នាជាមិត្តនៅក្នុងកន្លែងធ្វើការ
ហើយចាត់ទុកថាការងារដែលយើងកំពុងធ្វើគឺជារបស់យើងដែរ បើធ្វើដូច្នេះបាន
"ឱកាសល្អមួយ" អាចរង់ចាំយើងនៅពេលខាងមុខមិនលែងឡើយ។
-រៀនមិនទាន់ចប់ឬរៀនចប់ហើយតែបែរជាយកពេលវេលាទៅទាក់ទងស្រីៗ
សម្រាប់ធ្វើជាសង្សារ
ឬសម្រាប់ការសប្បាយនិងបន្តបង្ហូរធនធានរបស់ឪពុកម្តាយឲ្យខ្សោះខានបានផ្គត់ផ្គង់ក្នុងគ្រួសារ
ឬ ផ្តល់ឱកាសឲ្យប្អូនៗបានរៀនទៅថ្នាក់ខ្ពស់។ រឿងបែបនេះតែងកើតមានជារឿយៗ
បន្ទាប់ពីរៀនចប់គួរគិតរកការងារធ្វើសិន,
សង្សារនិងស្រីស្អាតអាចកើតក្រោយពេលមានការងារ ឬ មានលុយហើយ។
សូមទុករឿងនេះមួយអន្លើសិន បើគ្មានការងារធ្វើនៅឡើយទេ
កុំទាន់អាលទៅសន្យាសង្សារ ឬ ស្រីម្នាក់ដែលយើងប៉ងប្រាថ្នាថា
"នឹងរកការងារធ្វើ ពេលបានគ្នាជាគូស្រកររួចហើយ"។
ការនិយាយបែបនេះគឺយើងកុហកខ្លួនឯងនិងកុហកមនុស្សម្នាក់ទៀតឲ្យផ្ញើសេចក្តីសង្ឃឹមចំពោះយើង
ធ្វើឥចឹងវាបាបបើគិតតាមធម៌ព្រះ "មិនត្រូវពោលពាក្យមុសាចំពោះអ្នកដទៃ"
ការងារឲ្យយើងរកប្រាក់បានសម្រាប់ចាយ និង
សង្សារដែលយើងត្រូវចំណាយសម្រាប់បំពេញចិត្តគេ
តើមួយណាដែលយើងត្រូវជ្រើសរើស?
-ចាប់ផ្តើមរកការងារពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបានឬរកបានសិនទោះជាអ្វីក៏ដោយ
ជួនកាលការងារនោះជាអ្វីដែលផ្តល់ឲ្យយើងនូវអនាគតនៅជីវិតផងក៏មាន។
ចូរកុំមើលស្រាលចំពោះការងារសាមញ្ញៗនោះឲ្យសោះ។ ការរៀនជួសជុលម៉ូតូ
ជួសជុលរថយន្ត ម៉ាស៊ីន តភ្លើង រៀនផ្សា រៀនបាញ់ថ្នាំ
ធ្វើឲ្យគេរកប្រាក់បានរហូតជិត 1000ដុល្លារក្នុង
1ខែក៏មានបើធ្វើដោយខ្លួនឯង តែបើធ្វើការឲ្យគេយ៉ាងច្រើនបានត្រឹម 100 ទៅ
200ប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយខែ ជួនកាលមិនបានផង។ មិនត្រូវខ្លាចប្រឡាក់
មិនត្រូវគិតថា "ថោកទាប" មិនត្រូវគិតខ្លាចខ្មាសគេទេ
ឲ្យតែយើងអាចរកវាបានក្នុងផ្លូវសុចរិត។
មានមនុស្សច្រើនគគោកកសាងជីវិតពីកន្លែងលាងម៉ូតូឈានទៅបើកកន្លែងលាងម៉ូតូដោយខ្លួនឯង
ស៊ីឈ្នួលជួសជុលម៉ូតូឲ្យគេ រួចឈានទៅបើកកន្លែងជួសជុលម៉ូតូដោយខ្លួនឯង។
"បើខ្ញុំមានកូនស្រី ខ្ញុំអត់លើកឲ្យនិស្សិតដែលរៀនចប់នោះទេ
ខ្ញុំលើកឲ្យអ្នកដែលមានការងារធ្វើ
ព្រោះមានចំណូលសម្រាប់ចិញ្ចឹមកូនស្រីខ្ញុំ បើមិនឥចឹងទេ
ខ្ញុំត្រូវចំណាយលុយចិញ្ចឹមពួកគេរកទីបំផុតគ្មានឡើយ"។ ចូរគិតត្រង់នេះឲ្យបានច្រើនទើបយល់ថាការងារវាសំខាន់យ៉ាងណា
ហើយយើងត្រូវរកច្រកសម្រាប់រស់ដោយវិធីណា។
-ការរង់ចាំដើម្បីបានការងារល្អធ្វើ វាជារឿងម្យ៉ាង
តែបើសុខចិត្តធ្វើការងារណាដែលយើងអាចធ្វើបានសិន ទោះលំបាកបន្តិចក្តី
ក៏គង់គ្រាន់បើជាងការរង់ចាំរហូតបានការងារល្អធ្វើ
បើយើងដាក់ចិត្តដាក់កាយអាចធ្វើអ្វីក៏បាន ការងារប្រហែលជាមិនខ្វះទេ
ទោះបីប្រទេសរបស់យើងកំពុងស្ថិតក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍នៅឡើយក៏ដោយ។
នៅប្រទេសរីកចម្រើន គេមានក្រុមហ៊ុនច្រើនចូលទៅបណ្តាក់ទុនរកស៊ីរួចទៅហើយ
ដូច្នេះប្រភពនៃការងារគឺមានរួចជាស្រេច
អ្នកដែលរៀនចប់មិនសូវជាភ័យព្រួយច្រើនខ្លាចអត់ការងារធ្វើទេ
ឯប្រាក់ខែក៏មានចំនួនច្រើនគួរសមព្រោះគេគិតប្រាក់ឲ្យទៅតាមស្ថានភាពរបស់សង្គមនិងតម្លៃទំនិញក្នុងទីផ្សារ។
សូមកុំរង់ចាំនិងកុំខ្លាចនឿយ បើចង់បានប្រាក់, រៀនឲ្យច្រើន
ចេះឲ្យបានច្រើន នោះយើងអាចនឹងជម្នះបានភាពគ្មានការងារធ្វើជាមិនខាន។
ដើរដាក់ពាក្យសុំធ្វើការដោយមិនបានពិចារណាគឺជាការខាតបង់ពេលវេលាឥតអំពើ!
មាននិស្សិតជាច្រើនធ្លាប់បាននិយាយថាបានដើរដាក់ CV ច្រើនកន្លែងណាស់
ប៉ុន្តែមិនឃើញមានគេហៅសោះ តើមកពីហេតុអ្វី?
សំនួរនេះគឺងាយទេ, ការយក CV
ទៅដាក់ដើម្បីសុំការងារធ្វើគឺអាស្រ័យទៅលើការចង់បានរបស់ក្រុមហ៊ុន។
បើការងារដែលគេរើសនោះមិនត្រូវចំជំនាញដែលយើងចេះទេនោះសូមកុំដាក់
បើគេឲ្យអទិភាពចំពោះស្ត្រី ឯយើងជាបុរសក៏កុំដាក់ ព្រោះ CV
របស់យើងមិនត្រូវបានគេពិចារណាទេ "គេមិនមើល"
តើមានអ្វីដែលគេត្រូវហៅយើង! និស្សិតខ្លះនិយាយថា
កន្លែងដែលខ្ញុំដាក់ត្រូវការមុខវិជ្ជាដែលរៀននោះហើយ
ចុះហេតុអ្វីក៏គេមិនហៅដែរ?
ត្រូវដឹងថានៅខណៈពេលដែលគេបានដាក់ប្រកាសរើសបុគ្គលិក
អ្នកធ្វើការនៅក្នុងក្រុមហ៊ុននោះស្រាប់ គាត់រកមធ្យោបាយនាំយកមិត្តភក្តិ ឬ
បងប្អូនរបស់គេមកឲ្យដាក់ចូលដែរ
មិនតែប៉ុណ្ណោះគេនៅបានសុំប្រធាននៅក្នុងក្រុមហ៊ុននោះឲ្យជួយ "សម្រួល"
ឲ្យថែមទៀតផង។
ដូច្នេះអ្នកដែលជាមនុស្សពីខាងក្រៅ
គ្មានរនុកក្នុងសម្រាប់ជួយសម្រួលមានឱកាសតិចណាស់ដើម្បីដណ្តើមយកការងារនោះមកធ្វើ
ទោះបីជា យើងមានទាំងបទពិសោធន៍ និងមានអ្វីៗល្អជាងគេក៏ដោយ។
ឱកាសដែលយើងអាចទទួលបានការងារ
គឺច្រើនតែជាមួយក្រុមហ៊ុនទើបបើកថ្មីប៉ុណ្ណោះ ព្រោះមិនទាន់មានអ្នក
"សម្រួល" នៅពីក្រោយខ្នងនៅឡើយ។
-រកការងារតាមរយៈអ្នកស្គាល់គ្នា អាចផ្តល់ឱកាសឲ្យយើងច្រើនជាង។
ក្រៅពីនេះគួរគិតដល់ការរកស៊ីដោយខ្លួនឯងនិងព្យាយាមបង្កើតរបរមួយតូចដែលថ្ងៃក្រោយអាចពង្រីកបាន
ប្រើដើមទុនតិច អាចធ្វើនៅផ្ទះខ្លួនឯងបាន ប្រើពលកម្មតិច
រួមផ្សំជាមួយអ្វីដែលយើងមានស្រាប់នៅក្នុងដៃ។
ដូចអ្វីដែលបានរៀបរាប់មកពីខាងដើម សូមពិចារណាទៅលើកត្តាសង្គម
សេចក្តីត្រូវការ ធនធានរបស់យើង សមត្ថភាពដែលយើងមាន
និងមានផ្លូវពីរសម្រាប់ជ្រើសរីស :
1- ធ្វើការឲ្យគេ ដោយមិនចង់រកស៊ីដោយខ្លួនឯង
2- បង្កើតរបររកស៊ីដោយខ្លួនឯង បើរកការងារមិនបានធ្វើ
មុនជ្រើសយកមុខវិជ្ជាមករៀនត្រូវគិតដល់សេចក្តីត្រូវការរបស់ធនធានមនុស្សនាពេលនេះនិងពេលអនាគត។
រៀនជំនាញងាយរកការងារធ្វើជាងរៀននៅក្នុងសកលវិទ្យល័យ
រៀននៅក្នុងសកលវិទ្យាល័យរកបានការងារល្អជាង បើយើងមានសំណាងល្អ
សូមគិតមើលចុះ៕
No comments:
Post a Comment